43را مطرح كردم، فرمودند: «امام پس از من، فرزندم است. آيا كسى جرئت مى‌كند كه بگويد فرزندم امام است و فرزندى نداشته باشد؟» . 1
حنان بن سدير گويد: به امام رضا (ع) عرض كردم: امامى هست كه فرزندى نداشته باشد؟ فرمودند:
«أما أنه لا يولد لى إلّا واحد ولكن الله ينشيء منه ذرية كثيرة» ؛ از من بيش از يك فرزند متولد نخواهد شد؛ اما خداوند متعال فرزندان بسيارى از وى پديد خواهد آورد. 2
حسن بن جهم گويد: خدمت امام رضا (ع) رسيدم. ابوجعفر درحالى‌كه كودك بود، در مقابلشان قرار داشت. امام پس از سخنانى فرمودند: «اى حسن! اگر بگويم اين كودك امام است، چه مى‌گويى؟» عرض كردم: قربانتان شوم، هرچه بفرماييد، همان را مى‌گويم. فرمودند: «سخن حقّى گفتى» . 3
از اين روايات به روشنى آشكار است كه امام رضا (ع) در مناسبت‌هاى گوناگون، براى اصحاب بزرگشان، بر امامت فرزند بزرگوارشان تصريح مى‌فرمودند. در واقع، استقرار اكثريت اصحاب امام‌رضا (ع) بر امامت حضرت جواد (ع) كه پشتوانه‌اش همين فرموده‌ها بوده، بهترين دليل بر حقانيت امامت آن بزرگوار است. فقها و محدثان شيعه، براى پذيرش امامت امامان (عليهما السلام) بسيار احتياط و دقت مى‌كردند و همان‌گونه كه گذشت، باوجود نص، تنها پس از سؤالات علمى بسيار، امامت آنان را مى‌پذيرفتند. اين بدان دليل بود كه گاهى روايت و نص، مربوط به چند نفر بود تا دشمن روى شخص خاصى حساسيت نداشته باشد. 4