331كه چرا راويان به جاى بيان مناقب و كرامات و معجزات حضرت يا دست‌كم در كنار آن، به جزئيات گفت‌وگوها آن‌گونه كه شايسته است نپرداخته‌اند. مى‌گويد: پاسخ كامل امام جواد (ع) به تمام سؤالات اين دانشمندان، دلالت بر عقل كامل و علم فراوان ايشان دارد؛ ولى عبّاسيان همچنان غرق در حسد و كينه بودند. امام جواد (ع) در چند روزى كه اجتماعات گوناگون به محضرش مى‌رسيدند، استحكام رأى خويش را به نمايش گذاشت و در پايان نيز مأمون به طور رسمى و علنى ازدواج با دخترش «امّ فضل» را به امام پيشنهاد كرد و امام نيز سر به زير انداخت. پس از ازدواج با امّ فضل نيز مأمون جلساتى را تشكيل مى‌داد تا امام با ارباب علوم مختلف به مباحثه بنشيند و خود مأمون هم حضور داشت و گوش مى‌داد و لذّت مى‌برد.
كانون سيل در كتابش «اثنا عشريه» مى‌نويسد:
امام جواد (ع) با امّ فضل خوشبخت نبود؛ چون او براى حُسن معاشرت و محبّت به امام (ع) با او ازدواج نكرده بود. امّ فضل هميشه شكايت از محمد جواد (ع) به نزد پدرش مأمون، در سرلوحه كارهايش قرار داشت. نامه‌هايى سراسر مذمّت از جوادالائمه و كسر شأن نسبت به ايشان براى خليفه مى‌فرستاد؛ اتهاماتى واهى و ناروا! 1
دونالدسون مى‌نويسد:
«در دوران حيات مأمون نه امام جواد دستگير شد و نه از جانب حكومت به سختى و زحمت افتاد» . 2