20ج) معاويه پس از «عام الجماعه» (41 هجرى) و واقعه صلح امام حسن(ع)، سنت لعن بر حضرت على(ع) را پايه‌گذارى كرد و از آن پس مخالفان حضرت على(ع) اهل‌سنت خوانده شدند؛
د) اهل‌سنت خود را به اين نام خواندند تا به بى‌اعتنايى به سنت پيامبر(ص) متهم نشوند.
به گفته ابن‌كثير اصطلاح «الجماعه» سال 41 هجرى پيدا شد؛ آن‌گاه كه مردم بر بيعت معاويه اجتماع كردند: « سمّي هذا العام، عام الجامعه لاجتماع الكلمة فيه على اميرواحد ». 1 برادران اهل‌سنت مدعى پيروى از سنت پيامبرند، ولى آنان پيرو سنت خلفايند و سنت خلفا را بر سنت پيامبر مقدم مى‌دارند.
برپايه روايات بسيارى كه در تفسير آيه إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّٰالِحٰاتِ أُولٰئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ (بينه: 7) نقل شده، اصطلاح «شيعه» از گفتار حضرت رسول(ص) برآمده است؛ چنان‌كه طبرى از محمدبن‌على درباره آيه ( أُولٰئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ ) نقل مى‌كند: «پيامبر به على(ع) فرمود: ( خَيْرُ الْبَرِيَّةِ ) تو و شيعيان تواند». 2
خوارزمى در مناقب خود از جابر چنين نقل كرده است:
ما در خدمت پيامبر(ص) بوديم كه على‌بن ابى‌طالب(ع) به جانب ما آمد؛ رسول‌خدا(ص) فرمودند: « برادرم به سوى شما آمد»؛ سپس به سوى كعبه توجه كرد و دست خود را بر آن زد و فرمود: «قسم به خدايى كه جان پيامبر در دست اوست! همانا اين على[(ع)] و پيروان او رستگارند». سپس فرمود: «همانا اوست اولين مؤمن از شما و از شما با وفاتر به پيمان الهى و پايدارتر به دستور خدا و عادل‌ترين شما در بين مردم و بهترين تقسيم‌كننده به نحو تساوى و با ارزش‌ترين شما نزد خدا». جابر مى‌گويد درآن هنگام آيۀ ( إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّٰالِحٰاتِ أُولٰئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ ) درباره على(ع) نازل شد و هر زمان كه على(ع) به سوى اصحاب روى مى‌آورد، آنان مى‌گفتند: ( خَيْرُ الْبَرِيَّةِ ) آمد. 3