52 مى‌گويد:

«قامَ إبراهيمُ فى المَقامِ - أَو عَلى جَبلِ أبى قُبَيسٍ - وَوَضعَ إصبَعَيهِ فى أُذُنيه وَقالَ: أيُّها النّاسُ أجيبُوا رَبَّكم فَأجابوهُ بِلَبَّيكَ اللّهمَّ لَبّيك» . ¹

برخى ديگر آن را از پيامبر گرامى اسلام(ص) مى‌دانند و معتقدند مادامى كه مى‌توان خطابى را از پيامبر اكرم(ص) دانست، نبايد آن خطاب را به ديگران نسبت داد، به ويژه رواياتى نيز از خاصّه و عامّه، آن را تأييد مى‌كنند، مانند روايت معاوية بن عمار از ابى عبدالله(ع) قال:

إنَّ رَسولَ الله(ص) أقامَ بِالمدينةِ عَشرَ سِنينَ لَم يَحُجَّ، ثُمّ أنزلَ اللهُ تَعالى عَلَيه: (وَ أَذِّنْ فِي النَّاسِ بِالْحَجِّ يَأْتُوكَ رِجالاً...) فَأمَرَ المؤذّنين أن يُؤَذِنّوا بِأعلى أصواتِهِم بأنَّ رَسولَ اللهِ يَحُجُّ مِن عامِه هذا، فَعَلِمَ به مَن حَضرَ فِى المدينةِ وَأهلُ العَوالى وَالأعرابُ... . ²

پيامبر اكرم(ص) در مدينه ده سال اقامت كرد و حج نرفت. سپس خداوند بر او نازل فرمود: «در ميان مردم اعلام رفتن به حج كن تا پياده و سواره به سوى خانۀ خدا حركت كنند». حضرت دستور داد اعلام كنندگان در ميان مردم با صداى بلند اعلام كنند كه پيامبر در اين سال به حج مى‌رود؛ مردم مدينه و اطراف آن مطلع شده و آماده گرديدند.

و شايد بتوان ميان هر دو نوع روايات را اين‌گونه جمع كرد: بعد از آنكه ابراهيم، خانه را بنا كرد، خداوند به او دستور داد، مردم را جهت مراسم حج دعوت كند و او نيز مردم را دعوت كرد. در سال دهم