81در احرام درآيد و آنچه را كه حلال بود، حرام شمرد، خداوند با صفت «عزت» ظهور كرده است؛ ازاين‌رو محرم، مظهر اسم «عزيز» است و عزت الهى، جلوه‌اى در احرام محرم دارد. خداوند، اشيا را مسخّر انسان قرار داد:

وَ سَخَّرَ لَكُمْ مٰا فِي السَّمٰاوٰاتِ وَ مٰا فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً (جاثيه:13)

و همه آنچه را در آسمان‌ها و آنچه را در زمين است، از سوى خود براى شما مسخّر و رام كرد.

هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُمْ مٰا فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً (بقره: 29)

او كسى است كه همۀ آنچه را در زمين وجود دارد براى شما آفريد.

اگر اشيا مسخر انسان است و براى او خلق شده، پس آنها طالب انسانند بيش از آنكه انسان طالب آنها باشد. بر اين پايه، معناى احرام، متفاوت مى‌شود. در احرام، اشيا بر انسان حرام نشده‌اند، بلكه انسان بر اشيا حرام شده است؛ زيرا انسان براى خدا خلق شده و اشيا براى انسان، پس انسان طالب خداست و اشيا طالب او. در تورات آمده است:

يابن آدمَ خَلَقْتُ الاَشْياءَ مِنْ اجْلِكَ وَ خَلَقْتُكَ مِنْ اجْلي فَلا تَهتِكَ ما خَلَقْتُ مِنْ اجْلي فيما خَلَقْتُ مِن اجْلِك.

اى فرزند آدم! اشيا را براى تو آفريدم و تو را براى خودم آفريدم، پس در آنچه كه براى خودم آفريدم در آنچه كه براى تو آفريدم گستاخى مكن!

پس خداوند سبحان مرتبه‌ات را روشن كرد تا موطن خواريت را از موطن عزتت بازشناسى و تو از جانب خودت بر اشيا افتخار نكردى و حرام نگرديدى، بلكه او تو را در حال احرام، بر اشيا حرام كرد تا به تو دست نيابند و دستورت داد تا محرم شوى، لذا در احرام داخل شدى و حرام گرديدى و تو را خداى سبحان فرمان بدان نداد مگر آنكه، آن، موجب قربتى به‌سوى او باشد و باعث مزيد مكانت در نزد او و به سبب عزت تو؛ تا