62حضرت ميفرمودند كه من كسى ندارم. بعضى از اصحاب به ايشان ايراد گرفتند! امام به چند گوسفندى كه آن‌جا بود اشاره كردند و فرمودند: اگر به اين تعداد پيرو داشتم و من را امام ميدانستند و گوش به حرفم ميدادند، قيام ميكردم. در روايات ديگرى آمده كه به يكى از آنان فرمودند برو توى تنور پر از آتش. گفت: اين چه كارى است؟ ! و خودش را كنار كشيد. در همين حال يكى از شيعيان خالص و واقعى وارد شد و نشست. حضرت به او فرمود: برو توى آتش. او هم رفت توى آتش؛ يعنى اين‌قدر تسليمند در برابر دستورات الهى.
فرهنگ زيارت: اين درباره زيارت خود معصومينعليهم السلام است؛ درباره زيارت مزار آنها چه مى‌فرماييد؟
آيت‌الله مؤمن: در همين روايات زيارت، از پيامبر بزرگوار (صلى الله عليه و آله) يا حضرت امير (عليه السلام) يا ساير ائمهعليهم السلام همين مسئله آمده است كه هر كس مرا زيارت كند، مثل اين است كه خدا را زيارت كرده؛ چه در زمان حياتم و چه در زمان مماتم. در بعضى از روايات تصريح شده كه چه از راه دور باشد و چه از راه نزديك. در روايات متعددى كه سندش معتبر است، آمده كه ائمه (عليهم السلام) فرموده‌اند: اگر در مسجدالنبى پيامبر را زيارت كنى، سلام تو را ميشنود؛ ولى اگر از دور يا به وسيله كسى سلام بفرستى، اين را به پيامبر ابلاغ ميكنند. اين تعبير در روايات متعددى آمده است.
اگر بخواهيم جمع‌بندى كنيم و يك نتيجه كلى از اين روايات به دست آوريم، بايد بگوييم كه چون زائر آمادگى خود را براى عمل به فرمايش اوليا (عليهم السلام) اعلام ميكند و خود را تحت فرمان ولى امر قرار ميدهد، از اين جهت، زيارت ارزشمند است و چون فضائلى كه براى زيارت آن بزرگواران ذكر شده، اطلاق دارد، يعنى هم زمان حضورشان را در برميگيرد و هم بعد از وفاتشان را، معلوم ميشود همين اندازه كه ما عرض ادب كنيم به اينها، چون همه اينها ولى امر هستند و همه‌شان تحت عنوان «النبي أولي بالمؤمنين من أنفسهم» هستند و اطاعت ايشان واجب است، اين اهميتى است كه در اين كار هست و در امور ديگر نيست.