39«در سند اين روايت، يك شيعه غلوكننده، اما بسيار راستگو به چشم مى‌خورد». ¹ بنابراين هيتمى نيز با ذكر عبارت «بسيار راستگو»، اعتبار روايت مذكور را تأييد مى‌كند. ازاين‌رو، روايت مذكور معتبر است و هيچ ايرادى بر آن وارد نيست.

از ديگر روايات ويژه اين امر، روايت صحيحى است كه از قول حسن بن على(عليهما السلام) نقل شده است؛ امام حسن مجتبى(ع) در يكى از سخنرانى‌هاى خود فرمود:

... من فرزند بشارت‌دهنده و بيم‌دهنده‌ام. من فرزند پيامبرم. من فرزند كسى هستم كه به اذن الهى مردم را به سوى خداوند دعوت كرد. من فرزند چراغ روشنگرم. من فرزند رحمةٌ للعالمين هستم. من از اهل‌بيتى هستم كه خداوند، پليدى را از آنان دور كرد و آنها را كاملاً پاك ساخت. من از اهل‌بيتى هستم كه خداوند عزوجل، دوست داشتن آنان را واجب كرد و اين آيه را بر محمد(ص) نازل نمود: (قُلْ لاٰ أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبىٰ) . ²

هيتمى پس از نقل اين روايت مى‌گويد: «بزار و طبرانى، روايتى را به نقل از [امام] حسن(ع) آورده‌اند كه برخى طُرُق آن حَسَن و نيكوست». ³بنابراين، روايت مذكور نيز معتبر است. حال اگر آيه مودت، ويژه چهار تن آل‌عبا نبود و افراد ديگرى را نيز در بر مى‌گرفت، ديگر جايى براى افتخار و مباهات امام حسن(ع) بدان باقى نمى‌ماند.

خداى تعالى مى‌فرمايد:

(إِنَّ الْأَبْرٰارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كٰانَ مِزٰاجُهٰا كٰافُوراً * عَيْناً يَشْرَبُ بِهٰا عِبٰادُ اللّٰهِ