38امام محمد بن اسماعيل بخارى، اين حديث را دقيقاً با همين لفظ و اسناد، نقل كرده است... و تنها هدف من از نقل روايت مذكور اين است كه خوانندگان محترم بدانند تفاوتى ميان دو اصطلاح «اهل‌بيت» و «آل» وجود ندارد. 1
در نتيجه، واژگان «آل»، «اهل» و «عترت» براى دلالت بر يك مصداق خاص به‌كار مى‌روند كه تمثل آنها در على، فاطمه، حسن و حسين(عليهم السلام) است نه فرد ديگرى. همچنين دانستيم كه آيه مودّت، وجوب دوست داشتن اهل‌بيت را بيان مى‌كند و به همين علت لازم مى‌آيد كه واژه «القربى» (خويشاوندان) در آيه فقط چهار تنى باشند كه عباى رسول خدا آنان را در بر گرفته است.
برخى روايات بر اين معنا دلالت مى‌كنند. احمد، طبرانى و ديگران از ابن عباس نقل كرده‌اند:
پس از نزول آيۀ (قُلْ لاٰ أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبىٰ) ، مردم به پيامبر گفتند: «اى رسول خدا! اين خويشاوندانت كه مودت و دوست داشتن آنان را بر ما واجب كرده‌اى چه كسانى‌اند؟» فرمود: «على، فاطمه و دو پسر آنها(عليهم السلام)». 2
«ابن طلحه شافعى» 3 نيز اين روايت را نقل كرده، و آن را صحيح شمرده است. 4 «طبرى» نيز در كتاب «ذخائر» پس از نقل روايت مذكور، آن را نشانه اين واقعيت مى‌داند كه مراد آيه مودت، فقط على، فاطمه و دو پسر آنان(عليهم السلام) است. 5 «هيتمى» در كتاب «الصواعق» پس از ذكر اين روايت، درباره سند آن مى‌نويسد: