36مراحل بحث
در هر مسئلۀ مطرح در بحث‌هاى عقيدتى مقايسه‌اى و تطبيقى و مناظرات ميان‌مذهبى، بايد پنج مرحله را پشت سر گذاشت.
مرحله اول تبيين است. نخست بايد مسئله را تبيين كنيم و بگوييم كه منظورمان از فلان پرسش چيست؟ مثلاً وقتى از اصل امامت به‌عنوان عقيده‌مان ياد مى‌كنيم، بايد بگوييم منظور از امامت چيست؟ آيا امامت، فقط اداره اجتماع است يا نيابتى الهى است. پس اولين جايگاه در يك بحث عقيدتى و كلامى و مناظرات ميان‌مذهبى، بيان مسئله و روشن كردن ابعاد آن است.
دومين گام، تبيين وجوه اشتراك و تفاوت مسئله مورد بحث است. از آنجا كه بحث‌هاى ما مقايسه‌اى است، بايد به اشتراك‌ها و تفاوت‌ها بپردازيم؛ براى مثال، در بحث امامت، مى‌گوييم كه شيعه امامت را با ويژگى‌هايى مى‌شناسد. اهل‌سنت هم امامت را با ويژگى‌هاى ديگرى مى‌شناسند. بر اين اساس، برخى از اين ويژگى‌ها ميان شيعه و سنى مشترك يا متفاوت است. اين وجوه مشابهت و تفاوت بين مذاهب، روشن مى‌كند كه بحث بايد كجا متمركز شود. از وجوه اشتراك، براى همراه كردن مخاطب بهره مى‌گيريم و مى‌كوشيم وجوه اختلاف را تبيين كنيم و براى هر عقيده‌اى دلايل كافى و مستند ارائه نماييم.
گام سوم، ارائۀ ادله تبيينى، يعنى بيان دلايل ادعا و ديدگاه‌هاست؛ براى مثال، در بحث مهدويت، در مرحله نخست مى‌گوييم كه ما قائل به شخصى بودن مهدى (عج) هستيم نه نوعى بودن او؛ يعنى مهدى فرد