38
فراش
صيغۀ مبالغه از كلمۀ «فرش» است؛ كسى كه فرش و بساط را مى‌گسترد. به پيشخدمت و خدمتكار و جاروكش و مأمور نظافت يك ساختمان و مسجد و حرم نيز گفته مى‌شود. در زيارتگاه‌ها، به كسانى كه مأمور پهن كردن و جمع‌كردن فرش‌ها و زيلوها و جارو كردن حرم و صحن‌ها و رواق‌هايند، «فرّاش» گفته مى‌شود.
«فرّاشان، خدّامى هستند كه وظيفۀ آنان حفظ نظافت و طهارت و غبارروبى رواق‌ها، حفظ نظم و آرامش و تقسيم گل‌هاى بالاى ضريح بين زائران است. علاوه بر اين، ارائۀ راهنمايى‌هاى لازم به زائران و برف‌روبى حرم و بيوتات بر عهدۀ فرّاشان است. فرّاشان در مراسم خطبۀ صبح، رواق‌هاى دارالسياره يا دارالحكمه را (در مشهد) براى مراسم آماده مى‌كنند و در هنگام برگزارى مراسم صفّه و خطبه، مراقبت بر حفظ نظم و زمان را بر عهده دارند. تنظيم لوح و لاله و قرآن براى اجراى مراسم صفّۀ صبح و شام و هدايت زائران در رواق‌هاى دارالحفّاظ و دارالسّلام را هم انجام مى‌دهند» . 1
منصب فرّاشى و جاروكشى در مزارهاى معصومين (عليهم السلام) افتخار است و زائران گاهى به صورت افتخارى به آن مى‌پردازند. در گذشته به سرپرست فرّاشان «فرّاش‌باشى» گفته مى‌شد.
ادامه دارد. . .