27
شهادت
«شهادت» كه كشته شدن در راه خدا در پى جهاد و رزم براى اسلام است، مقامى بس ارجمند و فضيلتى بسيار عالى است. امامان معصوم (عليهم السلام) همه شهيد راه خدا شدند و زندۀ جاويد گشتند. خداوند متعال، شهدا را «زنده جاويد» مى‌داند كه نزد خدا رزق و روزى مى‌خورند (بقره، آيۀ 154) شهادت چنان مقامى است كه مزار شهيد را هم قداست و ارزش مى‌بخشد. (شهادت سنگ را بوسيدنى كرد) .
در مكتب وحى، «شهادت» مطلوب و معشوق آنان بوده و مرگ امامان ما چه با شمشير و چه با زهر، «شهادت» است. سيدالشهدا (ع) جان عزيز خود را در اين راه فدا كرد و سرور شهيدان گشت. وقتى به سوى كربلا مى‌رفت، «خط شهادت» را اعلام كرد. امام سجاد (ع) هم كه وارث آن امام شهيد است، در برابر تهديد ابن‌زياد فرمود: آيا نمى‌دانى كه كشته شدن براى ما عادت است و كرامت ما به شهادت است؟ !
«اما علمت انّ القتل لنا عادة وكرامتنا الشهاده» .
زيارت شهيد، زائر را در خط شهادت‌طلبى قرار مى‌دهد و اين فرهنگ را در تداوم نسل‌ها حفظ مى‌كند.
شهيد
«شهيد» به كشتۀ راه خدا گفته مى‌شود. در زيارتنامه‌ها خطاب به امام حسين (ع) و امامان ديگر: «شهيد» مى‌گوييم و به زيارت شهدا مى‌رويم. زيارت شهيد، ارج