104
ديانت
بعضى از مورخان و نويسندگان روشن‌فكرمآب كه متأسفانه گرفتار افكار و عقايد فاسد و انحرافى هستند، براى اين‌كه چهره‌هاى برجسته تاريخ را با خود همراه كنند، در صدد شخصيت‌تراشى برآمده و در مورد آنان گرفتار تحريف‌هاى نابخشودنى شده‌اند. از آن‌جمله تلاش كردند تا از اميركبير يك چهره ضددينى يا دست‌كم بى‌تفاوت به مسائل دينى و مذهب بسازند. در حالى كه واقعيت‌هاى تاريخى غير از اين بود. شواهد و قرائن تاريخى به طور روشن و صريح نشان مى‌دهد كه اميركبير اهل عبادات و قيام و قعود بود و به‌ويژه به زيارت عاشورا اهتمام داشت. 1
او معتقد به روز قيامت و حساب و كتاب بود؛ به همين سبب در اواخر عمر خود ثلث اموالش را براى امور عام‌المنفعه و رد مظالم وصيت كرد. مسجد و مدرسه مرحوم آيت‌الله حاج شيخ عبدالحسين تهرانى واقع در بازار تهران از همين ثلث تأسيس شده است. او خود زمين اين دو بنا را خريد و نقشه‌اش را نيز تهيه كرد، اما فرصت ساختن آنها را نيافت. پس از شهادتش، وصىّ او آيت‌الله تهرانى، معروف به «شيخ‌العراقين» اقدام به تأسيس آن دو كرد. ساختمان امام‌زاده زيد در تهران نيز از آثار اميركبير به شمار مى‌آيد. 2
اميركبير به همه چاپخانه‌ها دستور داده بود كه كلمات قرآن را روى كاغذهاى باطله چاپ نكنند؛ چون در آن زمان اين كاغذها در مغازه‌ها به جاى ظروف اجناس