57اين است كه همانا اموالتان تقسيم شد و فرزندانتان يتيم شدند و همسرانتان ازدواج كردند. اين خبرى است كه نزد ماست؛ چه خبرى نزد شماست؟ سپس رو به من كرد و فرمود: اى كميل! اگر به آنها اذن مى‌دادند، در جواب مى‌گفتند: «فَاِنَّ خَيْرَ الزّادِ التَّقوى» . سپس گريست و فرمود:
«يا كُمَيل، الْقَبرُ صُنْدُوقُ الْعَمَلِ وَ عِنْدَ الْمَوْتِ يَأْتِيْكَ الْخَبَر» .
1
ميراث معنوى
«دعاى كميل» يكى از يادگارهاى انس و ارادت كميل نخعى با اميرمؤمنان (عليه السلام) است. كميل بن زياد مى‌گويد: با مولايم على (عليه السلام) در مسجد بصره نشسته بوديم و جمعى از اصحاب آن حضرت نيز حضور داشتند. يكى از آنها خطاب به امير مؤمنان از آيه مباركه (فيها يفرق كلّ امر حكيم) 2پرسيد؛ حضرت فرمود: مقصود، شب نيمه شعبان است. آن‌گاه فرمود: «قسم به كسى كه جان على به دست اوست، هيچ بنده‌اى نيست، مگر اين‌كه جميع مقدّراتى كه تا سال آينده بر او جارى مى‌شود از خير و شر، در شب نيمه شعبان براى او تقدير مى‌گردد و هيچ بنده‌اى نيست كه اين شب را احيا بدارد و دعاى خضر عليه‌السلام را بخواند، مگر آن‌كه دعايش مستجاب شود» . مجلس پايان يافت و حضرت به منزل تشريف بردند. من شبانه درِ خانه على (عليه السلام) را زدم. حضرت فرمود: چه چيز (در اين وقت شب) تو را به اين‌جا كشانده است؟ عرض كردم: اى اميرمؤمنان! دعاى خضر. فرمود: بنشين اى كميل؛ اگر اين دعا را حفظ كنى و هر شب جمعه يا در ماه، يا در سال،