52
بيعت با اميرمؤمنان عليه السلام
كميل همراه با مالك اشتر، محمد بن ابى‌بكر و صعصعه، همچون جمع كثيرى از مهاجران، انصار، بنى‌هاشم و سپس ساير بزرگان شيعه با اميرالمؤمنين (عليه السلام) بيعت كرد. 1كميل از روزهاى نخست خلافت اميرمؤمنان در صف ياران او قرار گرفت و يكى از نامورترين اصحاب ايشان بود. 2حضور او در دوران خلافت امام، حضورى مسئولانه و همه‌جانبه، در مقاطع مختلف سياسى، نظامى و فرهنگى بود.
كميل در ماه‌هاى نخست خلافت، در مدينه بود و هنگام جنگ‌افروزى پيمان‌شكنان كه امام همگان را به رفع اين فتنه فراخواند، كميل نخعى را نزد عبدالله بن عمر فرستاد تا همراه سپاه گردد؛ اما عبدالله پسر عمر به شام گريخت. 3كميل در صف ياران امام راهى عراق شد و در سه پيكار مهم جمل، صفين و نهروان شركت جست.
مورد اعتماد امام
موقعيت ويژه كميل نزد اميرمؤمنان (عليه السلام) به گونه‌اى بود كه او را از نزديك‌ترين ياران امام شمرده‌اند. 4او يكى از ده نفرى بود كه به عنوان افراد مورد اعتماد امام به شمار مى‌آمدند. 5روزى آن حضرت به كاتب خود، عبدالله بن ابى‌رافع فرمان داد تا ده نفر از معتمدان ايشان را حاضر نمايد. عبدالله عرض كرد: اى اميرمؤمنان! آنان را مشخّص فرماييد. حضرتش ده نفر، از جمله كميل را نام برد. 6
امارت هيت
كميل از سوى اميرمؤمنان (عليه السلام) به امارت هيت منصوب شد و مدتى حاكم آن منطقه بود. هيت شهرى بود در كنار رود فرات كه در ميان راه عراق و شام قرار داشت و امروزه جزو استان رُمادى عراق است. 7حوادث سخت دوران امارت، فراز و نشيب‌هايى را براى او رقم زد و قبض و بسطهاى او در رويارويى با دشمن، مهر و عتاب را از سوى امام به دنبال داشت و او با كوشش تمام، بر پيروى و همخوانى با مراد خود تلاش نمود.
پس از نبرد صفين، به سال 38 هجرى به دستور معاويه، برخى از شهرهاى عراق هدف هجوم و غارت سپاهيان شام قرار مى‌گرفت. وقتى كميل خبر يافت كه جمعى از شاميان براى