85مى‌شود. 1اين اثر با تحقيق سيد احمد حسينى و نورالدين واعظى به سال 1386 قمرى در قطع رقعى، در 167 صفحه در نجف و در سال 1318 قمرى در تهران به چاپ رسيده است.
3. المدخل: در اصول فقه
4. آداب السفر
5. قضاء الفوائت: رساله‌اى در موضوع قضاى نمازهاى فوت شده.
6 . الفحص و البيان عن اسرار القرآن: در موضوع دلالت آيات بر اختيار بندگان.
7. معالم الدين: در فقه
8. كشف الالتباس عن نجاسة الارجاس: در فقه. از اين كتاب نفيس 2 نسخه خطى در كتابخانه آيت‌الله العظمى مرعشى نجفى (رحمه الله) و مركز احياء التراث نگه‌دارى مى‌شود. 2
در مدح اين فقيه نام‌آور و كتاب ارزشمند «الجامع الشرائع» يكى از بزرگان فن چنين گفته است:
ليس فى الناس فقيه مثل يحيى بن سعيد
صنف الجامع فقهاً قد حوى كل شريد
يعنى در ميان مردم فقيهى مانند ابن‌سعيد نيست. او كتابى به نام «الجامع» در فقه تضنيف كرده كه تمام فروع و جزئيات فقه را دربر دارد. 3
و يكى از فضلاى ديگر گفته است:
يا سعيد الجدود يا ابن سعيد
انت يحيى العلم باسمك «يحيى»
ما رأينا كمثل بحثك بحث
ظنه العالم المحقق وحيا!
يعنى اى كسى كه اجدادت، همه مردمى باسعادت بودند! اى فرزند سعيد! تو يحيى هستى و علم به نام تو زنده است. ما مجلس درس و بحثى مانند درس تو نديديم. دانشمند محقق اگر درس شما را ببيند، آن‌را وحى مى‌پندارد. 4
فرزند ابن سعيد درباره پدر بزرگوارش گفته است: «شيخ بزرگوار صفى‌الدين محمد بن يحيى از فقهاى بزرگ و از فرزانگان مشهور بوده است» .