73مرجان بود؛ آن مرد نيكوكار به آن عمل خير شتاب كرد و هركه خيرى كند آن را ببيند «شتابان به خير و نيكى اقدام نمود» . اين تاريخ بناست و مايه افتخار.
صبح روز شنبه، چهارم شعبان سال 1428 برابر با 18 آگوست 2007 ميلادى، همراه با آقايان سيد حسام شلاه، سيد خليل مشايخى و سيد محمدعلى بخار، به سوى مرقد مطهر بزرگمرد دانايى و مشعل فروزان انديشه، احياكننده پژوهش فقهى و درهم‌شكننده زنجيرهاى جمود فكرى، ابن‌ادريس حلى به راه افتاديم. در بين راه، سيد بخار كه كار بازسازى مرقد را ديده بود و نگهبانى از آن مكان را بر عهده داشته، به ما گفت: مزار ابن‌ادريس پيش از مرمت، عبارت مى‌شد از اتاقكى ساده در منطقه‌اى دورافتاده و مهجور كه به سبب قرار داشتن در گودى، محل جمع شدن آب‌ها بود. در سال 1960 ميلادى عده‌اى از تجار حلّه دست به كار شدند و مبلغى را تهيه كردند؛ اما با آغاز كار، ديدند آن مبلغ جز براى قسمتى از پايه‌هاى بنا كافى نيست. در اين هنگام، مرحوم حاج حسان مرجان، متصدى كار بازسازى شد وآن را به بهترين شكل به انجام رساند.
طبق اسناد رسمى، زمين مرقد وقفى بود و همين امر، كار را با مشكل مواجه مى‌كرد؛ چون رئيس اوقاف به شدت با بازسازى مخالف بود، تا آن‌جا كه كار به دادگاه كشيد و پس از