87پشت مرقد سيد، به فاصله حدود دويست مترى مرقد سيد عبدالكريم بن طاووس صاحب كتاب «الفرحه الغرى» قرار دارد.
3. محقق حلى (رحمه الله)
شيخ جعفر، فرزند شيخ حسن حلّى كه بعدها به «محقق حلى» شهرت يافت، در سال 602 ق در شهر حلّه ديده به جهان گشود. مقدمات را نزد پدر آموخت، سپس از محضر فقهائى چون: ابن‌زهره حلّى، ابن‌نماى حلّى و ديگران استفاده كرد و در زمره عالمان سرشناس قرار گرفت. انديشمندان بسيارى از جمله: علامه حلّى، ابن‌داوود حلّى، سيد غياث‌الدين عبدالكريم (برادرزاده سيد بن طاووس و صاحب كتاب «فرقه القرى») ، سيد جلال‌الدين محمد (پسر سيد بن طاووس) از جمله شاگردان ايشان به شمار مى‌آيند. 1
در پى حمله لشكر مغول به عراق كه بغداد را به ويرانه‌اى تبديل كرد، حوزه علميه اين شهر زير نظر فقهاى شيعه به حلّه انتقال يافت. فقهاى شهر حلّه، از جمله محقق حلى برآن شدند تا مدارس حلّه را گسترش و افزايش داده و با حضور نيرومند خويش، رونق بيشترى به نشر فرهنگ اهل بيت: دهند؛ چنان‌كه بسيارى از علماى بزرگ مانند: علامه حلى، پدرش شيخ سديدالدين و خواجه نصير طوسى در حله رحل اقامت افكندند. مشهور است كه روزى محقق حلى مشغول تدريس فقه بود؛ خواجه نصير وارد جلسه شد. محقق خواست به احترام خواجه درس را متوقف كند، اما خواجه نگذاشت و محقق درس را ادامه داد و در ميان بحث وقتى مسئله استحباب تياسر در قبله مطرح شد، خواجه اشكال كرد و محقق نيز با احترام جواب داد كه اين سؤال و جواب پربركت بعدها منجر به نگارش رساله مفصلى از سوى محقق حلى پيرامون اين مسئله شد. 2
از مهم‌ترين آثار علمى محقق حلّى، كتاب ارزشمند «شرايع الاسلام» است كه در طول تاريخ، متن درسى حوزه‌هاى علميه بوده و چندين حاشيه، شرح و تعليقه بر آن نوشته شده است؛ از جمله: «جواهر الكلام» ، «مصباح الفقيه» و «مسالك الافهام» و «هدية الانام» .