52متهم به نفاق مى‌كردند و حتى يكديگر را مى‌كشتند؛ مثل قتل عثمان يا قتل صحابه در جنگ جمل و صفين يا آن‌همه سبّ و لعن كه معاويه عليه اميرالمؤمنين(ع) و خاندان و طرفداران آن حضرت سنت كرده بود. 1
چگونه است كه اين اعمال براى صحابه جايز است؛ اما ما نمى‌توانيم به آنها اقتدا كنيم؟! با اينكه اهل‌سنت مدعى‌اند كه پيامبر اكرم(ص) فرمود: «اصحاب من مثل ستاره‌ها هستند؛ به هر كدام اقتدا كنيد نجات يافته‌ايد». چگونه است كه عايشه (ام المؤمنين) مى‌تواند عثمان را در هنگام خلافت، ناسزا بگويد و او را نعثل (پير خرفت و نادان) بنامد و به مردم بگويد:
« اقتلوا نعثلاً فقد كفر » 2؛
«اين پير خرفت و نادان - عثمان - را بكشيد كه كافر شده است». ولى مردم نمى‌توانند از ام‌المؤمنين پيروى كنند؟!
به هر حال، نظر ما در مورد صحابه، نظر قرآن كريم است و همه كسانى كه ستمكارند به حكم خداوند درخور لعن هستند: أَلاٰ لَعْنَةُ اللّٰهِ عَلَى الظّٰالِمِينَ؛ (هود:18)
همه كسانى كه پيامبر(ص) را اذيت كرده‌اند، خواه در زمان حيات آن حضرت يا بعد از آن يا اهل بيت او را اذيت كرده‌اند - كه پيامبر(ص) اذيت اهل بيت خود را اذيت خويش شمرده است - ملعون‌اند؛ زيرا خداوند
فرموده است: