51نشد حتى در عوض درختى در بهشت، از آزار آن صحابى دست بردارد و درخت خود را واگذارد؛ همان كسى كه در تاريخ جنايت‌هاى بسيارى را براى خدمت به معاويه مرتكب شد ¹ يا «بُسر بن ارطاة» جنايتكار معروف و سنگدل كه به فرمان معاويه به مردم ظلم مى‌كرد يا «عمرو بن عاص» فتنه‌جوى فاسد يا «خالد بن وليد» كه بر قبيله «مالك بن نويره» حمله كرد و مالك را كشت و همان‌جا با همسر وى همبستر شد و رسوايى‌اش چنان شد كه حتى عُمر تصميم به قتل وى گرفت. يا «مروان‌بن حكم» و «ابوسفيان» كه جاى سخن گفتن از حالات و كارهاى ناهنجار آنها نيست و بعد از واضح بودن اين مسئله حتى نزد اهل سنت، ديگر نيازى به ذكر آنها نيست.

آيا وقتى اين‌ها دچار اين‌همه ظلم و فساد شده‌اند و قرآن مجيد همه ظالمان را به صراحت لعنت كرده است، مى‌توان گفت كه لعنتشان نارواست. خداوند مى‌فرمايد: أَلاٰ لَعْنَةُ اللّٰهِ عَلَى الظّٰالِمِينَ؛ «اينك لعنت خدا بر ستمكاران باد!». (هود: 18)

يا مى‌فرمايد:

يَوْمَ لاٰ يَنْفَعُ الظّٰالِمِينَ مَعْذِرَتُهُمْ وَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدّٰارِ (غافر:52)

روزى كه عذرخواهى ستمكاران سودى به حالشان نمى‌بخشد و لعنت [و دورى از رحمت الهى] و جايگاه بد براى آنان است.

شگفتا! كه خود صحابه يكديگر را ضرب و شتم، سب و لعن و