40
بيمارى پيسى را بهبودى مى‌بخشم و مردگان را به اذن خدا زنده مى‌كنم و به شما خبر مى‌دهم از آنچه مى‌خوريد و آنچه را در خانه‌هاى خود ذخيره مى‌كنيد.
قرآن و نسبت سود و زيان به غير خداوند
مواردى را در قرآن مى‌يابيم كه سود و زيان را به مردم نسبت داده است؛ مثلاً در مورد يادگيرى سحر از دو فرشته بابل (هاروت و ماروت) مى‌فرمايد: وَ يَتَعَلَّمُونَ مٰا يَضُرُّهُمْ وَ لاٰ يَنْفَعُهُمْ؛ «آنها مطالبى را فرا مى‌گرفتند كه به آنان زيان مى‌رسانيد و نفعى نمى‌داد». (بقره: 102)
اين آيه مى‌فهماند كه سحر، زيان مى‌رساند؛ ازاين‌رو در اندكى قبل از اين فراز مى‌فرمايد:
فَيَتَعَلَّمُونَ مِنْهُمٰا مٰا يُفَرِّقُونَ بِهِ بَيْنَ الْمَرْءِ وَ زَوْجِهِ
ولى آنها از آن دو فرشته، مطالبى را مى‌آموختند كه بتوانند به وسيله آن، ميان مرد و همسرش جدايى بيفكنند.
آنها را به سبب زيان رساندن به مردم ملامت مى‌كند؛ ولى براى اينكه مشخص گردد اين ستمكاران از محدوده‌قدرت و حكومت حق بيرون نيستند و اگر خداوند مانع‌شان نمى‌شود از عجز نيست، بلافاصله مى‌فرمايد: وَ مٰا هُمْ بِضٰارِّينَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلاّٰ بِإِذْنِ اللّٰهِ؛ «درحالى‌كه هيچ‌گاه نمى‌توانند بدون اجازه خداوند به كسى زيان برسانند». (بقره: 102)
پس گرچه آنها آسيب مى‌رسانند، ولى از محدوده قدرت و حكومت حق خارج نيستند؛ بلكه براى اين كار از قدرت، اختيار و علم الهى
استفاده مى‌كنند و خداوند نيز مى‌خواهد كه مدتى آنها را آزاد بگذارد.