41همچنين آياتى در قرآن هست كه از زيان رساندن نهى مى‌كند؛ مثل: وَ لاٰ تُمْسِكُوهُنَّ ضِرٰاراً؛ «و آنها را به خاطر زيان رساندن، نگاه نداريد». (بقره: 231)
يا آيه:
وَ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مَسْجِداً ضِرٰاراً وَ كُفْراً وَ تَفْرِيقاً بَيْنَ الْمُؤْمِنِينَ (توبه : 107)
[گروهى ديگر از منافقان] كسانى هستند كه مسجدى ساختند براى زيان رساندن [به اسلام] و [تقويت] كفر و تفرقه افكنى ميان مؤمنان.
يا آيه: مِنْ بَعْدِ وَصِيَّةٍ يُوصىٰ بِهٰا أَوْ دَيْنٍ غَيْرَ مُضَارٍّ؛ «پس از انجام وصيتى كه به آن سفارش شده و اداى دين به شرط آنكه، [از طريق وصيت و اقرار به دين] به ورثه ضرر نزند». (نساء: 12)
يا آيه:
لاٰ تُضَارَّ وٰالِدَةٌ بِوَلَدِهٰا وَ لاٰ مَوْلُودٌ لَهُ بِوَلَدِهِ
(بقره: 233)
[بنابراين] نبايد بر مادر و فرزندش به‌خاطر يكديگر زيانى وارد شود و نه بر پدر و فرزندش [از ناحيه يكديگر ضررى وارد آيد].
يا آيه:
وَ لاٰ تُضآرُّوهُنَّ لِتُضَيِّقُوا عَلَيْهِنَّ
وبه آنها (زنان) زيان نرسانيد تا آنها را در تنگنا قرار دهيد [و مجبور به ترك منزل شوند].
ياآيه: وَ لاٰ يُضَارَّ كٰاتِبٌ وَ لاٰ شَهِيدٌ؛ «و نبايد به نويسنده و شاهد [به
سبب حق‌گويى] زيانى برسد». (بقره: 282)
قرآن نفع را نيز به غير خدا نسبت مى‌دهد؛ همچنان‌كه مى‌فرمايد: