52و حجت رسا، براى خداست». از او پرسيدند، فرمود: «در روز قيامت خداى تعالى به بنده‌اش گويد: آيا تو مى‌دانستى؟ اگر بگويد: آرى، مى‌فرمايد: چرا به آنچه مى‌دانستى عمل نكردى؟ و اگر بگويد: نه، مى‌فرمايد: چرا ندانستى و با او دشمنى مى‌كنى؟ حجت رساى خداوند در قبال بندگانش، اين است». ¹

بنابراين، براى دفعِ ضرر احتمالى، جست‌وجو و بررسى حقيقت لازم است.

حال اگر آدمى تمام اين امور را ناديده بگيرد، بر نادانى خود پاى فشارد، از عاقبت خود بيم نداشته باشد و مسامحه و عناد بورزد، ديگر تنها اوست و آنچه خود خواسته است و به زودى، در آن روز كه پرده‌ها فرو مى‌افتند و حقيقت نمايان مى‌شود، به فرجام بى‌بازگشت خويش مى‌رسد، و اين باطل‌گرايانند كه خسارت و زيان مى‌بينند:

هَلْ يَنْظُرُونَ إِلاّٰ أَنْ تَأْتِيَهُمُ الْمَلاٰئِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ رَبُّكَ أَوْ يَأْتِيَ بَعْضُ آيٰاتِ رَبِّكَ يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيٰاتِ رَبِّكَ لاٰ يَنْفَعُ نَفْساً إِيمٰانُهٰا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمٰانِهٰا خَيْراً قُلِ انْتَظِرُوا إِنّٰا مُنْتَظِرُونَ (انعام: 158)

و ايمان افرادى كه قبلاً مؤمن نبوده‌اند، يا در مدت ايمان خويش كار خيرى نكرده‌اند، سودى به حالشان نخواهد داشت. بگو: انتظار بكشيد، ما هم انتظار [كيفر شما را] مى‌كشيم.

در حديث عيص بن قاسم است كه مى‌گويد:

از امام صادق(ع) شنيدم كه مى‌فرمود: «خداى را در نظر بگيريد و از خويشتن مراقبت نماييد كه شما سزاوارترين افراد براى اين كار هستيد. اگر هر يك از شما دو جان داشته باشد كه يكى را پيش فرستد و با آن تجربه كسب كند و با ديگرى به استقبال توبه رود، مشكلى نيست. اما شما را يك جان بيشتر نداده‌اند كه اگر شما را رها كند، به خدا سوگند كه ديگر به توبه موفق نخواهيد شد». ²