64مشهور است، در اين سرزمين است 1 و گفته مى‌شود هنگامى كه پيامبر همراه سپاه فتح وارد عسفان 2 شد، آب دهان مبارك خويش را در اين چاه انداخت و دعا كرد كه خداوند به آن بركت دهد؛ زيرا كه اين چاه پر از مرض وبا و آلوده بود. ساير چاه‌هاى اطراف هم خشك شده بود و تنها اين چاه آب آلوده داشت. از اين رو هر كس از اين چاه آب مى‌نوشيد، از بيمارى در امان نبود. ازاين رو پيامبر خدا(ص) به آن چاه سلامتى و بركت داد. از آن پس، به ندرت آبى گواراتر و پاكيزه‌تر از آب اين چاه يافت شده است. برخى از مردم هنگامى كه از عسفان عبور مى‌كنند، از آب اين چاه همراه خود مى‌برند و آن را به دوستان خود هديه مى‌كنند.
وادى فيده
عموم مردم به طور كلى به آن وادى عسفان مى‌گويند؛ مانند وادى بدر و وادى الجموم و موارد مشابه ديگر. در مقايسه با الهدة و امَج، يكى از وادى‌هاى كوچك است كه از شرق، از ميان سنگلاخ‌هاى سياه آغاز مى‌شود. و كم وسعت و تنگ و باريك و بسيار كم‌آب است و تعدادى نخلستان در آن وجود دارد. از روى جاده مى‌توان انتهاى اين وادى را ديد. اگر در بالاى اين وادى سدى زده شود، امكان جمع‌آورى آب به اندازه بسيار زيادى وجود دارد. كارشناسان سفره‌هاى بسيار غنى آب زيرزمينى در بستر اين وادى پيدا