59جده است. قللى از كوه‌هاى اين سلسله جبال از اين نقطه به خوبى پيداست كه عبارتند از كوه قَنْط و كوه القِمى و كوه ابِى‌الرَيحَان و وادى الصُغُوّ كه خاك آن حاصلخيز و كم‌آب است و به موازات اين سلسله جبال، آن را از راهى كه به سمت مدينه مى‌رود، جدا مى‌سازد و مناسب براى كشت هندوانه و ارزن است. اما از سمت شرق، اين دشت را سنگلاخ‌هايى احاطه كرده است كه عبارتند از: الرِزَن، و المُسْهِل. وادى الهده كه يك وادى پربركت و پرآب با چاه‌هاى آب و چشمه‌هاى فراوان است، بين آن دو قرار دارد كه از سنگلاخ الروقه در سمت جنوبى سنگلاخ بزرگ الحجاز امتداد مى‌يابد و تقريباً بيشتر فضاى دشت الهَدَاة را فرا مى‌گيرد. اگر در اين وادى و در بيشتر وادى‌هاى حجاز، سدّى احداث شود، آن منطقه تغييرات چشم‌گيرى خواهد كرد. اين وادى در ناحيه غرب با سنگلاخ المسهل و سنگلاخ غَرب همجوار است و مرز اين دشت در ناحيه شمال است.
بدين ترتيب حلقه كوهستانى گرداگرد اين دشت پهناور، كامل مى‌شود. دشتى كه مساحت زمين‌هاى قابل كشت آن چهارصد كيلومترمربع، يعنى 20% درصد از كل مساحت اين دشت مى‌باشد و در آن وادى‌هاى بزرگ و كوچكى گسترده شده است كه اگر در آنها سدهايى ساخته شود، امكان كشت سرزمينى به مساحت هشتاد كيلومتر مربع، به روش آبيارى دائمى از طريق چاه، امكان‌پذير مى‌گردد. اين مساحت گنجايش حدود صد هزار نفر جمعيت را دارد. فايده اين كار وقتى معلوم مى‌شود كه بدانيم تعداد ساكنان كنونى اين محل، تنها پانصد نفر است.
وضعيت آب و هوا
هنگامى كه از دامنه‌هاى موقدات بالا مى‌رفتم، پهنه آسمان را ابرهاى تيره و باران‌زا و متراكمى در بر گرفت؛ از آن نوع ابرهايى كه اگر همراه با باد باشند، بارانى به دنبال نخواهند داشت و اگر از اين حد بالاتر نرسند، تنها نم‌نم بارانى از آنها باريدن مى‌گيرد و به‌دنبال آن، هوا دل‌پذير شده و نسيمى ملايم و روح‌بخش