148باغ‌هاى زيبايى در آن هست كه در فاصله دورى از جاده قرار دارند و با درختان اثل محصور شده‌اند. اين قريه در 85 كيلومترى مدينه است و منزلگاه دوم برحسب راه‌هاى كاروان‌رو بوده است. ساكنان امروزى آن از قبيله السُهَلِيه، از عوف، از مسروح، از حرب مى‌باشند و فعاليت‌هاى عمرانى در اين منطقه نشانگر علاقه اين مردم به تمدن و آبادانى و عمران زمين دارد.
فاصله بين الاَتَمه 1 و چاه المَاشِى
در سى كيلومترى از الاتمه، وارد وادى الحنو شدم كه قبلا از يكى از وادى‌هاى آن به نام عَشر 2 عبور كرده بودم؛ وادى كوچكى كه در وادى الحنو گسترده شده و در آن چاهى براى شرب وجود دارد.
بعد، از وادى رئم گذشتم كه سيل آن به سمت راست در النقيع مى‌ريزد و بعد وارد وادى الصَهَوه در 56 كيلومترى الاتمه شدم و از وادى وسيع آن به نام سيح (كه آن نيز السيح ناميده مى‌شود) عبور كردم. سيل‌هاى اين وادى در سمت شرق، در وادى النقيع مى‌ريزد. الصهوه نام گردنه‌اى است كه در وادى السيح سرازير مى‌شود و به آن وادى السيح و گاهى وادى الصهوه گفته مى‌شود.
چاه الماشى
در صد كيلومترى وادى الفرع، به چاه الماشى رسيدم كه در 38 كيلومترى جنوب مدينه قرار دارد و منزلگاه اول كسانى بوده كه از مدينه و از راه الفُرع به راه مى‌افتاده‌اند و همان راهى است كه از راه سلطانى، از نقطه ذى‌الحليفه به سمت چپ منشعب مى‌شود. از ذوالحليفه، راه به دو بخش جداگانه تقسيم مى‌شود. راه الفرع، يعنى همان