43

احترام به قبر اميرالمؤمنين على(ع)

نقل است كه يكى از سلاطين عثمانى كه نامش، «سلطان مراد» يا «سلطان سليمان» بود، به زيارت «نجف اشرف» رفت. وقتى بارگاه ملكوتى حضرت اميرالمؤمنين على(ع) از دور نمايان شد، يكى از وزيران او كه در باطن، شيعه‌مذهب بود، پياده شد. سلطان علت پياده شدنش را پرسيد. او گفت: «براى احترام به صاحب قبر است؛ چون او يكى از خلفاى راشدين است». سلطان گفت: «من هم به احترام او پياده مى‌شوم». يكى از ناصبى‌ها ¹ كه در خدمت سلطان بود، گفت: «اگر على(ع)، خليفه بود، تو نيز خليفه و والى مسلمانان هستى و احترام زنده، بالاتر و بيشتر است از احترام ميّت!»

سلطان در تصميم خود دچار ترديد شد و گفت: «به كتاب خداى تعالى تفأل ² مى‌زنيم».

چون قرآن را گشودند، اين آيه در اول صفحه آمد: (فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ