42نام پيشواى اول شيعيان، «على»، و كنيه‌اش، «ابوالحسن»، «ابوالحسنين»، «ابوالسّبطين»، «ابوتراب» و «اخوالرّسول» است. از القاب ايشان مى‌توان به «اميرالمؤمنين»، «مرتضى»، «وصى رسول‌الله»(ص)، «خليفة الرسول»، «سيّد الاوصياء»، «امام المتقين» و «اسدالله الغالب» اشاره كرد. پدر بزرگوار ايشان، حضرت «ابوطالب»(ع)، عموى فداكار پيامبر اكرم(ص) و مادرش، «فاطمه بنت اسد» است. ايشان در «مكه» و داخل «كعبه مكرمه»، ده سال قبل از بعثت پيامبر اكرم(ص) متولد شد. مدت امامت ايشان از سال 11 تا 40ه.ق به طول انجاميد و مدت خلافت ظاهرى آن حضرت پنج سال بود. سرانجام در سحرگاه 19 ماه رمضان سال 40ه.ق، «ابن ملجم» هنگام نماز صبح ضربتى بر فرق مبارك او فرود آورد و ايشان 21 رمضان در 63 سالگى به لقاءالله پيوست. مدفنش در «نجف اشرف»، زيارتگاه شيعيان و دوستداران اوست. (پيشوايان معصوم عليهم السلام، ص143)