21
مشروعيت شب‌زنده‌دارى در تمام شب‌هاى سال
از ديدگاه فقها، شبى در طول سال وجود ندارد كه زنده نگهداشتن آن تا صبح واجب باشد. ازاين‌رو، شب‌زنده‌دارى پاره‌اى از شب‌هاى سال، بر اساس آيات قرآن، روايات و سيره پيشوايان دين، مستحب مؤكد است.
برخى گفته‌اند شب‌زنده‌دارى تمام يا پاره‌اى از شب‌هاى سال، بدون هيچ مناسبتى، مستحب است و بر اين استحباب به آيات قرآن، روايات و سيره استدلال كرده‌اند. در قرآن كريم چنين مى‌خوانيم: وَ الَّذِينَ يَبِيتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّداً وَ قِيٰاماً ؛ «كسانى كه شبانگاه براى پروردگارشان سجده و قيام مى‌كنند». (فرقان: 64)
همچنين خداوند متعال مى‌فرمايد:
أَمَّنْ هُوَ قٰانِتٌ آنٰاءَ اللَّيْلِ سٰاجِداً وَ قٰائِماً يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَ يَرْجُوا رَحْمَةَ رَبِّهِ (زمر:9)
آيا [چنين كسى با ارزش است يا] كسى كه در ساعات شب در حال سجده و قيام به عبادت مشغول است و از عذاب آخرت مى‌ترسد. و به رحمت پروردگارش اميدوار است؟!
با توجه به اين دو آيه، شب‌زنده‌دارى، تمام يا بيشتر شب را شامل مى‌شود. امام صادق(ع) از پدرانش از رسول خدا(ص) نقل مى‌فرمايد:
كُلُّ عَيْنٍ بَاكِيَةٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِلَّا ثَلَاثَ أَعْيُنٍ... وَ عَيْنٍ بَاتَتْ سَاهِرَةً فِى سَبِيلِ اللهِ. 1
هر چشمى در روز قيامت گريان است، مگر سه چشم... و چشمى كه در راه خدا بيدار بوده است.