57آن، امامت است كه خداوند آن را تا روز قيامت در نسل حسين(ع) قرار داده است».
گفتم: «اى پسر پيامبر! چرا امامت در نسل حسين(ع) قرار گرفت و در نسل حسن(ع) قرار نگرفت؟ هر دو فرزند و نوه پيامبر و سرور جوانان بهشتى بودند!»
حضرت فرمود:
موسى و هارون(عليهما السلام) هر دو برادر و نبى مرسل بودند و خداوند نبوت را در نسل هارون نه در نسل موسى(ع) قرار داد و كسى نبايد بگويد كه چرا خدا چنين كرد. امامت نيز جانشينى خداوند است و كسى را نسزد كه بگويد: «چرا آن را در نسل حسين(ع) و نه حسن(ع) قرار داد»؛ زيرا خداوند بر پايه حكمت كار مى‌كند و از آنچه مى‌كند، پرسيده نمى‌شود، اما ديگران پرسيده مى‌شوند. 1
در روايات ديگرى آمده است:
خداوند به دليل شهادت امام‌حسين(ع) و سختى‌هايى كه او در عاشوراى سال 61ه.ق به جان خريد، چند چيز را به او عطا كرد: امامت را در نسل او قرار داد؛ در خاك و تربتش شفا قرار داد؛ دعا در كنار قبرش مستجاب و بر عمر زائران قبرش افزوده مى‌شود. 2
ازاين‌رو خداوند امامت را در نسل حسين(ع) قرار داد نه در نسل امام‌حسن(ع).