55
8. چرا ائمه از قدرت الهى براى نابودى دشمنانشان بهره نمى‌گرفتند؟
پيامبر اسلام(ص) از نظر قرآن، قدرت شگرفى داشته و ماجراى معراج، شق القمر و ديگر معجزات و كرامات او كه در كتاب‌هاى حديث متواتر نقل شده است، بر اين گفته گواهى ميدهد. اما دندان او به رغم اين قدرت فرا طبيعى‌اش در جنگ احد با تير يا سنگ دشمن شكست و چهره‌اش خونين شد 1 و هفتاد نفر از يارانش به شهادت رسيدند. 2 وى در جنگ خندق از گرسنگى سنگ بر شكم مى‌بست 3 و در حديبيه ناگزير شد كه با مشركان مكه صلح كند. آرايش نظامى او در جنگ هوازن به هم ريخت و نيروهايش گريختند. او در محاصره طائف پيروزى به دست نياورد، و قبيله‌هاى بسيارى پس از درگذشتش، در جزيرة العرب شورش كردند.
چرا پيامبر با آن قدرت شگرفش با اين مشكلات روبه‌رو شد؟
پاسخ اين است كه انبيا به شيوه‌هاى عمومى و روش‌هاى عادى به تبليغ مى‌پرداختند و با دشمنانشان مى‌جنگيدند و تنها براى اثبات نبوتشان يا هنگامى كه وضع ويژه‌اى پيش مى‌آمد، از نيروى غيبى كمك مى‌گرفتند. اميرمؤمنان(ع) و امامان بعدى نيز با وجود برخوردارى از امدادهاى غيبى جز در موارد اندك و استثنايى از آن بهره نمى‌گرفتند.