85اموال شما اهالى كوفه چيزى ذخيره نكردهام و اين حوله را هم با خود از مدينه آوردهام. 1
از منابع معتبر تاريخى چنين برمىآيد كه آن حضرت سپاه خود را در محلى بين حيره و كوفه كه «جَرَعه» نام داشت، بسيج و تجهيز مىكرد. جندب بن عبدالله ازدى (از صحابى آن حضرت) مىگويد: نزد امام نشسته بودم كه عبدالله بن قعين از جانب محمد بن ابىبكر (حاكم مصر) آمد و خواست كه به فرياد او برسند. حضرت مردم را به مسجد فراخواند و در سخنانى از آنان خواست در جَرَعه (بين حيره و كوفه) اجتماع كنند تا از آنجا به امداد والى مصر بروند. امام بامداد روز ديگر به سوى اين ناحيه به راه افتاد و تا نيمروز درنگ كرد؛ ولى حتى صد نفر هم نيامد. شبانگاه بزرگان كوفه را فراخواند و خطاب به آنان فرمود: چرا در يارى من اين همه درنگ مىكنيد و براى گرفتن حقتان نمىجنگيد؟ !
مالك بن كعب ارحَبى (از ياران و كارگزاران حضرت) اعلام آمادگى كرد. وقتى شمارى از افراد با وى همراه گرديدند، با آنان از كوفه بيرون رفت و در جايى ميان حيره و كوفه لشكرگاه برپا كرد. حضرت على (عليه السلام) وى و سپاهيانش را كه دوهزار نفر بودند، تا حدود حيره همراهى كرد. مالك با اين نيروها چند شبانهروز طى طريق كرده بود كه خبر شهادت محمد بن ابوبكر به امام رسيد. امام نيز عبدالرحمن بن شُريح شامى را از پى مالك فرستاد و او را از راه بازگردانيد. 2
كارگزار اميرالمؤمنين (عليه السلام) در حيره
قرظة بن كعب انصارى از شخصيتهاى بزرگ صدر اسلام بود كه در غزوههاى بدر و اُحُد حضور داشت. حضرت على (عليه السلام) پرچم انصار را در جنگ صفين به او سپرد و در زمان خليفه دوم، سرزمين رى توسط وى فتح شد. در جنگ نهروان نيز امام را همراهى مىكرد. فرزندش عمرو بن قرظه انصارى در قيام عاشورا در زمرهْ اصحاب امام حسين (عليه السلام) بود و در ركاب آن حضرت به شهادت رسيد. 3وقتى قرظه از سوى مولاى متقيان به عنوان كارگزار بهقباذات (مناطقى از حيره) تعيين شد، 4حضرت در نامهاى به وى نوشت:
مردانى از ذمّيان حوزه مأموريت تو، نهرى را در زمين خود نام بُردند كه بىاثر گرديده و زير خاك رفته است كه مسلمانان عهدهدار احياى آن مىباشند؛ پس تو و ايشان بنگريد. سپس نهر را آباد ساز كه اگر احيا شود و آنان توانا گردند، نزد من بهتر است تا بيرون روند يا اينكه در اصلاح و احياى سرزمينها ناتوان باشند و كوتاهى كنند. 5
يكى از سران خوارج به خَريت بن راشد شورشى برپا كرد و براى نواحى قلمرو