157
شيخ جعفر آل‌محبوبه كيست؟
مؤلف در جلد سوّم «ماضى النجف و حاضرها» در جاى خود، زندگى پدرش شيخ باقر آل‌محبوبه و زندگى خويش را در صفحات 281 و 282 آورده است. او در معرفى خويش چنين مى‌نويسد:
جعفر، فرزند شيخ باقر، فرزند جواد، فرزند محمد حسن در حدود سال 1314 ه. ق متولد شدم. در سايه پدر بزرگوار خويش پرورش يافته و او مرا به مكتب فرستاد. خواندن و نوشتن را نزد شيخ راضى عبودى جهلاوى فرا گرفتم. پدرم مرا به قرائت مقدمات، ادبيات عرب و صرف و نحو واداشت و نزد برخى استادان اين علوم درس خواندم. منطق را نزد مرحوم شيخ محمد حسن شليله آموختم. معانى و بيان را از چند استاد، از جمله نزد مرحوم سيد نقى حلّى فرا گرفتم. معالم را نزد برخى فضلاى جبل عاملى درس گرفتم. كفاية الاصول و بخشى از رسائل را نزد علامه توانا شيخ حسين حلّى حفظه الله و بخشى را نزد ميرزا على ايروانى و قسمتى از رسائل را نزد استاد كنونى نجف علامه سيد ابوالقاسم خوئى خواندم. شرح لمعه را نزد موسى دعبيل حفظه الله فرا گرفتم. در تحصيل كوشا و شب‌ها اهل مطالعه بودم. درس اصول را از محضر مرحوم شيخ مهدى مازندرانى و استاد محقق آقا ضياءالدين عراقى فراگرفتم و فقه را از درس زعيم بزرگ دينى، ميرزا حسين نائينى استفاده كردم و پس از وى به محضر درس آيت حق، شيخ محمدرضا آل ياسين راه يافتم و تا مرگ او اين بهره‌گيرى علمى ادامه يافت.
پس از رحلت اين استاد، عشق شناخت نجف كه از كودكى در نهادم بود، بر جانم غالب شد. پس به پژوهش