31و مانند اين آيات در كتاب فراوان است.
هركس با دين اسلام آشنا باشد مى‌داند كليات اين آيين در قرآن است و جزئيات آن در كلام پيامبر(ص) تبيين مى‌شود؛ همان‌گونه كه خداوند مى‌فرمايد:
مٰا آتٰاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ مٰا نَهٰاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا (حشر: 7)
آنچه را پيامبر براى شما آورده، بگيريد [و اطاعت كنيد] و از آنچه شما را نهى كرده، خوددارى كنيد.
و نيز مى‌فرمايد:
لِتَحْكُمَ بَيْنَ النّٰاسِ بِمٰا أَرٰاكَ اللّٰهُ (نساء: 105)
تا ميان مردم به آنچه خداوند به تو آموخته، ميان مردم قضاوت كنى.
با اين حال آنچه درباره معارف الهى، اخلاق و قوانين فرعى دينى، اعم از عبادات و معاملات و هر چيز مرتبط به عمل انسان بيان شده، همه براساس فطرت و اصل توحيد است؛ به‌گونه‌اى كه همه جزئيات، با تحليل عقلى به اصل توحيد، و با تركيب آن، توحيد خالص به همان جزئيات بازمى‌گردد.
تحدى به خبردادن از غيب
قرآن در آيات بسيارى با خبردادن از سرگذشت پيامبران و امت‌هاى پيشين و خبردادن از غيب، رقابت‌طلبى كرده است؛ مانند سخن خداى متعال كه مى‌فرمايد:
تِلْكَ مِنْ أَنْبٰاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهٰا إِلَيْكَ مٰا كُنْتَ تَعْلَمُهٰا أَنْتَ وَ لاٰ قَوْمُكَ مِنْ قَبْلِ هٰذٰا (هود: 49)