15بود، پرچم پدر را به دست گرفت و مردم را به پيروى از افكار پدر دعوت كرد.
پس از فوت عبداللّٰه، دو فرزندش (سلمان و عبدالرحمان) عهده‌دار اين اضلال شدند و چون سليمان تعصب و جسارت را از حدّ گذراند، به دستور (ابراهيم پاشا) حاكم مصر، او را به جرم زندقه و كفر، در سال 1233 اعدام و برادرش عبدالرحمان را به مصر تبعيد كردند كه در همان‌جا از دنيا رفت.
حسن فرزند دوم محمد بن عبدالوهاب نيز فرزندى داشت به نام (عبدالرحمان) كه در زمان استيلاى وهابى‌ها بر مكه، مسؤول امور قضايى آنجا شد. وى نزديك صد سال عمر كرد و فقط داراى يك پسر به نام عبداللطيف بود.
اما از نسل حسين و على (دو فرزند ديگر محمد بن عبدالوهاب) فرزندان زيادى به وجود آمد كه هنوز در شهر «الدّرعِيّة» نجد، كه پايتخت حكومت وهابى‌ها بود، وجود دارند و مردم، آن‌ها را «اولاد الشيخ» مى‌نامند. 1