14مرحوم علامۀ مجلسى) در نجد متولد و در سنۀ 1207 در سن نود و شش سالگى از دنيا رفت.
وى تحصيلات خود را نزد علماى مكه و مدينه آغاز كرد و چون علما و اساتيدى كه او را علم مى‌آموختند، ديدند بيش از آن‌كه به درس و بحث‌هاى علمى بپردازد، بيشتر وقت خود را به مطالعۀ كتب ضالّه صرف مى‌كند و كتاب‌هاى مربوط به مدّعيان نبوت، مانند مسيلمۀ كذّاب، سجاح، اسود العنسى، طليحة الأسدى و مانند آن‌ها را مى‌خوانَد، او را هشدار دادند و از عاقبت خطرناك اين كار بر حذر داشتند. تا آنجا كه پدرش (عبدالوهاب) نيز - كه از علماى صالح و شايسته بود - اكثر اوقات، او را به ضلالت و گمراهى نسبت مى‌داد و مردم را از ارتباط با او بر حذر مى‌داشت و مى‌گفت: مبادا تحت تأثير افكار فاسد او قرار گيرند. برادرش (سليمان بن عبدالوهاب) نيز افكار و انديشه‌هاى او را ردّ مى‌كرد و چون نپذيرفت ناگزير تمام افكار و انديشه‌هاى فاسد او را جمع‌آورى و در كتابى بر ردّ او منتشر كرد.
فرزندان محمد بن عبدالوهاب:
محمد بن عبدالوهاب داراى چهار پسر به نام‌هاى:
عبداللّٰه، حسن، حسين و على بود. عبداللّٰه كه فرزند ارشد او