79شرايع سابق است. 1
15. البرائة الاصلية يا الاباحةالاصلية
همۀ مذاهب اسلامى؛ در كتاب‌هاى اصول خاصه و عامه اين اصل با نام‌هاى مختلف مطرح گرديده و طبق برخى از تعريف‌ها نوعى از استصحاب شمرده شده است. از اين اصل با نام‌هايى مانند: «الأصل فى الاشياء الاباحه»، در مقابل «الاصل فى الاشياء الحظر»، ياد شده و جمهور عامه به آن معتقدند. در كتب خاصه نيز از اين اصل به عنوان «اصالة البرائة العقليه» و «اصالة البرائة الشرعيه» ياد مى‌شود. در هر حال، اعتبار آن از اجماعيات مذاهب اسلامى است. 2
16. مصالح مرسله
اماميه؛ در صورتى كه از مصلحت، كشف كامل و قطعىِ حكمِ شرعى شود، حجت است و گرنه حجت نيست و از آنجا كه عقل راهى براى كشف ملاك قطعى ندارد، حجيت مصالح مرسله، از جهت صغروى با مشكل مواجه است.
حنبليه؛ مصلحت اعتبار دارد و در شعاعى گسترده قابل تمسك است.
حنفيه؛ بيشتر اصحاب حنفيه، احكام را معلّق بر مصالح مرسله مى‌شمرند به اين شرط كه: «الملائمة للمصالح المعتبرة المشهود لها بالأصول».
شافعيه؛ در صورت تشابه مصلحت با اجماع و نص معتبر است و الاّ اعتبارى ندارد.