31در اين زمينه گزارشهاى ديگرى نيز از علماى ناحيۀ شرق (منطقه خاورى مكّه) دريافت كرده و در جريان جزئيّات افكار و عقايد او قرار گرفته بود.

وى در اين مورد كه در مقابله با چنين فرد گمراهى شرعاً چه وظيفه‌اى دارد؟ از بزرگان علماى مكّه نظر خواهى كرد و پاسخى به اين تعبير دريافت نمود:

«محمّدبن عبدالوهّاب بايد به توبه از كفر و الحاد و بازگشت به دين و ايمان ملزم شود و اگر در ادّعاى باطل خود ثابت و پابرجا بماند قتل و اعدامش واجب است.»

وى استفتاءات فراوانى نزد بزرگان مكّه فرستاد و پاسخ فوق را از گروهى از آنان دريافت نمود. اين پاسخها را گرد آورده، به پيوست عريضۀ مبسوطى دربارۀ اوضاع جارى منطقه به باب عالى (استانبول) فرستاد.

پس از آنكه در باب عالى تحقيقات عميق و دقيقى انجام گرفت، علاوه بر شريف مسعود، به عثمان پاشا امير جدّه نيز دستور مؤكّد صادر شد كه به اتّفاق شريف مسعود حركت نموده، محمّدبن عبدالوهّاب را به سزاى عملش برسانند و ريشۀ كفر و الحاد را از صفحۀ روزگار براندازند.

ولى نظر به اينكه براى اين تحقيقات و بررسى‌ها زمانى طولانى وقت صرف شده بود، در اين فاصلۀ زمانى محمّدبن عبدالوهّاب در سرزمين «نجد» به نشر آيين باطل خود پرداخته، در منطقۀ: «درعيّه» تلاش فراوان كرده بود كه افرادى را به دعوى خلافت وا دارد و توانسته بود كه گروههاى متشكّلى را گرد آورده، مذهب باطل خود را در نواحى حجاز منتشر سازد. و براى گسترش آن سعى بليغ انجام داده بود.

محمّدبن عبدالوهّاب با تلاش فراوان توانست جمعيّت انبوهى در نواحى درعيه گرد آورد و رهبرى آنها را به خود اختصاص دهد.