47مىپرداخت. اين فراز و نشيبها او را ازعبادت باز نداشت و تغييرى در آن ايجاد نكرد.
فقد صح عنه (ع) أنه قال: أنا عبدالله و أخو رسول الله (ص) و أنا الصديق الأكبر، لايقولها بعدى إلا كذاب مفتر، و لقد صليت قبل الناس سبع سنين. 1ابودرداء گويد: حضرت على(ع)را دريكى ازشبها درمحله دوربنى نجار ديدم كه از بستگان دورى گزيده، تنها و پنهان از ديگران ميان نخلها حركت مىكرد. ديگر او را نديدم و به جستجويش پرداختم و با خود گفتم به منزل رفته است. در اين ميان ناله حزينى شنيدم كه مىگويد:
إلهى، كم من موبقة 2 حملت عنى فقابلتها بنعمتك، و كم من جريرة 3 تكرمت عن كشفها بكرمك، إلهى إن طال فى عصيانك عمرى، و عظم فى الصحف ذنبى، فما أنا مؤمل غير غفرانك، و لا أنا براج 4 غير رضوانك.
در پى اين ناله رفتم تاببينم چه كسى است. ديدم آن حضرت است. آرام حركت كردم و پنهان شدم تا مرا نبيند. ديدم در دل شب چند ركعت نمازخواند و سپس به دعا و مناجات پرداخت و با گريه فرمود:
إلهى، أفكر فى عفوك، فتهون 5 على خطيئتى، ثم أذكر العظيم من أخذك فتعظم على بليتى 6. ثم قال: آه إن أنا قرأت فى الصحف سيئة أنا ناسيها و أنت محصيها، فتقول: خذوه، فياله من مأخوذ لاتنجيه عشيرته، و لاتنفعه قبيلته ... ثم