46الف: رسول خدا (ص) به اين آيات عمل مى‌كرده است و بر اساس آية ديگركه فرمود: لَكُمْ فِي رَسُولِ اللّٰهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ ، امامان معصوم نيز بايد به آن حضرت اقتدا مى‌كردند.
ب:آن‌ها به تمام قرآن به طوركامل عمل مى‌كردند و همين آيات، نمونه اى از قرآن است.
ج: ازآن جهت كه خود بايد مقتداى ديگران مى‌بودند، ضرورى بود كه اين آيات در زندگى آن‌ها تجلى ويژه داشته باشد.
پس ترديدى نيست كه عبادت و به ويژه شب زنده دارى در زندگى ائمه يك اصل اساسى بوده است، هر چند كه درباره برخى امامان نقل نشده باشد. آنچه هم كه از عبادت‌ها مثل نماز، روزه و حج نقل شده است، اندكى از بسيار و قطره‌اى از اقيانوس بيكران و ستاره‌اى از آسمان پركهكشان زندگى آن‌هاست كه در بيان و قلم تاريخ نگاران، سيره نويسان و راويان حديث ظاهر شده است.
سيره عبادى امامان را به دو دسته عملى و دستورى تقسيم مى‌كنيم: قسم اول، سيره عملى آن پيشوايان است كه خود به آن پرداخته‌اند و قسم دوم، سيره دستورى آن‌هاست كه شيعيان را به آن دستور داده‌اند.
سيره عملى در موضوع عبادت
پرداختن به عبادت‌هاى ائمه فصلى مشبع مى‌طلبد اما در اين جا به برخى از جلوه‌هاى عبادت در زندگى آن‌ها اشاره مى‌شود.
امام على(ع)
عبادت‌هاى امام على(ع) معروف است. سال‌ها پيش از بعثت همراه پيامبر، در زمان بعثت و پس از آن حضرت وهمچنين در زمان خلافت به عبادت و نماز