69ببرد و بعد حج را در خود مكه شروع نموده و ديگر به ميقات بر نگردد. ¹8. انكار تمتع در حج

جهت اينكه آيه شريفه با تهديد ختم شده آن است كه از افراد مورد خطاب انتظار انكار اين حكم مى‌رفت چنانكه برخى تمتع ميان عمره و حج را انكار كردند. ² انكار اين حكم (حج تمتع) با توجه به جريان حج پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله روشن مى‌شود كه پيامبر صلى الله عليه و آله در مراسم حج بعد از اتمام سعى صفا و مروه فرمودند: شما از حال احرام خارج شويد و عمل خود را عمره قرار دهيد، من هم اگر قربانى با خود نياورده بودم، مانند شما از احرام خارج مى‌شدم و لكن خداوند مى‌فرمايد: «وَ لاٰ تَحْلِقُوا رُؤُسَكُمْ حَتّٰى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ» ؛ يعنى سر نتراشيد تا قربانى به جايگاه خود برسد... مردى به پا خاست و عرض كرد اى رسول خدا! براى حج بيرون شويم در حالى كه از سرهايمان آب غسل مى‌چكد؟ پيامبر به او فرمود: تو هرگز به اين حكم ايمان نخواهى آورد «انّك لن تؤمن بهذا ابداً» و لذا همين شخص وقتى به حكومت رسيد گفت: دو متعه در زمان پيامبر حلال بود و من حرام مى‌كنم و هركس انجام دهد او را عقوبت مى‌كنم.

سخنى كه در اينجا مطرح است اين است كه اين شخص در برابر نص اجتهاد كرده است و در برابر حكم صريح خداوند و پيامبر رأى خود را اظهار كرده است و او چنين حقى را ندارد كه در برابر حكم الهى و پيامبر چنين حرفى را بزند و اينكه مرحوم علامه در كتاب «تجريد» مى‌فرمايد اين فرد چون بدعت گذارى كرده لايق مقام خلافت نيست، ناظر به همين جريان است. ³