38دانسته و معتقدند كه جايز نيست پيامبر صلى الله عليه و آله از تعيين امام پس از خود غفلت نموده و يا آن را به امّت واگذار نمايد، بلكه بر او واجب است تا چنين شخصى را معرّفى نمايد.» ¹

9 - شيخ مفيد رحمه الله نيز مى‌گويد: «به كسانى كه از امام على عليه السلام پيروى نموده و او را بر ديگر صحابه مقدّم داشته‌اند، شيعه گفته مى‌شود. آنها معتقدند كه امام على عليه السلام پس از رسول خدا صلى الله عليه و آله ارادۀ خداوند متعال و وصيّت پيامبر اكرم به عنوان امام معرّفى شده است.» ²

تشيع در لغت

جوهرى در صحاح اللغة مى‌گويد: «تشيع عبارت است از: مشايعت، يعنى پيروى نمودن، يارى نمودن، ولايت كسى را داشتن.» ³ به همين مضمون نيز در تاج العروس ⁴ و لسان العرب ⁵ وارد شده است.

تشيع در اصطلاح

تشيع در اصطلاح از نگرشى برخواسته است كه امامت را منصبى الهى دانسته و معتقد است كه انتخاب امام به وسيلۀ نص و از جانب خداوند صورت مى‌گيرد. در اين ميان پيامبر گرامى اسلام صلى الله عليه و آله نيز به پيروى از سنّت الهى كه در ميان انبياى گذشته نيز وجود داشته - به دستور خداوند - امامان و اوصياى بعد از خود را معرفى كرده است. اين بزرگواران كه اوّل آنان على بن ابى طالب عليه السلام است، و آخر آنان امام مهدى(عج) ، هم در زمينۀ مرجعيّت دينى و در بخش ولايت، حاكميّت و رهبرى جامعه، امام و مقتداى مردم پس از رسول خدا صلى الله عليه و آله هستند.