99 جرأت و وقاحت و پستى و نفاق و جهالت تصريح كرده كه در باب فضايل حضرت على(ع) حتّى يك حديث صحيح وجود ندارد... بلكه ابن‌تيميه به آن گفتار قبيح در حق على و اهل بيت اطهارش اضافه كرده است، و نيز مطالبى دارد كه دلالت مى‌كند كه او از سردسته‌هاى منافقان در عصرش مى‌باشد؛ چرا كه پيامبر(ص) در حديث صحيحى كه در صحيح مسلم خطاب به على(ع)آمده مى‌فرمايد: (دوست ندارد تو را مگر مؤمن و دشمن ندارد تو را مگر منافق). همان‌گونه كه علماى عصرش او را با اين مطالب محكوم كرده و حكم به نفاقش نموده‌اند... و چگونه محكوم به نفاق نباشد -خداوند او را قبيح گرداند - با اين گفته‌هايش كه هرگز مؤمنى در حق فاطمه بزرگ زنان عالم و در حقّ همسرش برادر رسول‌خدا(ص) و آقاى مؤمنان نمى‌گويد. او درباره خانم فاطمه بتول مى‌گويد: در او شباهتى به منافقان است، همان كه خداوند در گفتارش فرموده: (اگر از آن به آنها داده شود راضى مى‌شوند و اگر به آنها داده نشود ناگهان ناراحت مى‌گردند). ابن‌تيميه -كه لعنت خدا بر او باد- گفته: فاطمه اين‌گونه عمل كرده است؛ زمانى كه ابوبكر از ميراث پدرش(ص) به او نداد... در امثال اين ناسزاها كه جايز نيست مطلق مؤمنان به آن متّهم گردند تا چه رسد به بزرگان صحابه و تا چه رسد به بهترين امت بعد از رسول خدا(ص)، پس خداوند ابن‌تيميه را قبيح گرداند و او را خوار نموده و جزا به آنچه سزاوارش مى‌باشد دهد كه به حمدالله چنين كرده است؛ چرا كه او را رهبر هر گمراه و گمراه‌كننده بعد از خود نموده و كتاب‌هايش را موجب هدايت به