20
إذا ذهب القرن الذي انت
فيهم و خُلِّفت في قرن فأنت قريب 1
هرگاه قرنى كه تو در آن هستى بگذرد و در قرن ديگرى قرار داده شدى تو نزديكى.
بنابراين، حديث عبدالله بن مسعود دلالت مى‌كند بر كرامت سه قوم متوالى كه بر يك ملاك زندگى مى‌كنند و عنوان واحدى آنان را به هم ربط مى‌دهد، و اما اينكه مدت هر امتى چه مقدار است حديث عبدالله بن مسعود از آن ساكت است.
جالب توجه اينكه خود ابن حجر به اين مطلب در ابتداى كلامش ملتفت شده و لذا در تفسير حديث: « خير امّتي قرني » مى‌گويد:
أي أهل قرني، و القرن أهل زمان واحد متقارب اشتركوا في أمر من الأمور المقصودة. و يقال: انّ ذلك مخصوص بما إذا اجتمعوا في زمن نبي أو رئيس يجمعهم على ملة أو مذهب أو عمل. 2
يعنى اهل قرن من، و قرن اهل يك زمان به هم نزديك است كه در امرى از امور مقصود با هم مشاركت دارند. و گفته مى‌شود كه آن مخصوص به جايى است كه هرگاه در زمان پيامبرى يا رئيسى اجتماع كرده كه آنان را بر يك ملت يا مذهب يا عمل جمع نمايد.
با مطالبى كه قبلاً اشاره كرديم به اين نتيجه مى‌رسيم كه:
اولاً: «قرن» به معناى صد سال نيست، بلكه به معناى هر امتى است