18 اينكه جسميت، شباهت، كيفيت، كميت، محدوديت و عجز را كه با عقل و نقل منافات دارند، براى خداوند متعال در نظر مى‌گيرد بعضى اشكالات علمى غيرقابل انكار ديگرى را نيز به همراه دارد.
2. فرقه وهابيت در حوزه توحيد در عبادت، نمودى خاص دارد، به‌گونه‌اى كه تمام مسلمانان، در اين حوزه، از نظر وهابيت به كفر و شرك محكوم مى‌باشند. وهابى‌ها با داخل نمودن امور متعدد در معناى عبادت، دايره توحيد عبادى را به قدرى ضيق و تنگ كرده‌اند كه امكان عملى براى پيروى از اين توحيد را براى هيچ‌كس باقى نگذاشته‌اند.
به عبارت ديگر، در مقام عمل، حتى خود آنان هم بر طبق مبانى خودشان نمى‌توانند از موحدين در عبادت به شمار آيند؛ زيرا هر عملى را كه حاكى از احترام و تعظيم غيرخدا باشد، موجب شرك و كفر مى‌دانند. برپايه اين عقيده، شفاعت، توسل، تبرك، زيارت قبور انبيا و اوليا و احترام به ارواح آنان، فرستادن صلوات با صداى بلند بر پيامبر اسلام(ص) به‌ويژه در كنار قبر آن حضرت، جشن و شادى در ميلادهاى پيامبر و ائمه(عليهم السلام)، سوگوارى در روزهاى شهادت و وفات، ساختن قبّه بر قبور مبارك آنان و هر چيز ديگرى كه بيانگر احترام، تعظيم و تقدس آنان باشد، به اعتقاد وهابيت، حرام و غيرمشروع است و اعتقاد به اين امور و عمل به آنها را باعث شرك و كفر مى‌دانند.
وهابى‌ها دقيقاً برخلاف آيات قرآنى و روايات نبوى و سيره اصحاب و مسلمين و حكم عقل، قدم برمى‌دارند و عبادت را بر طبق خواست و ميل خودشان به‌گونه‌اى تفسير مى‌كند كه نه تنها راه و طريق به سوى اسلام را بسته‌اند، بلكه عقايد آنان، در برابر آموزه‌هاى دين اسلام قرار