43پيامبر(ص)، على(ع) را در آغوش گرفت و دقايقى را با هم گريستند. آنگاه دستور دادند كه جنازۀ فاطمه را، غسل دهند؛ سپس يكى از پيراهنهاى خود را به زنان دادند و فرمودند كه فاطمه بنت اسد را با آن كفن نمايند (يا جزو كفن او قرار دهند). هنگامى كه پيكر آماده تشييع شد، شخصاً بر او نماز گزارده و در اين نماز، اميرالمؤمنين(ع)، زهراى مرضيه(س) و عدهاى از پاكترين انسانهاى خالص و مؤمن به خدا، از مهاجرين و انصار شركت كردند و خوشا به اين سعادت كه قطب عالم امكان، وصى او و بهترين زنان عالم و سيده و سرور زنان بهشت، بر او نماز بگزارند، به حقيقت كه چه سعادت بزرگى كه زنى به اين مقام رسد، مادر و رسيدگىكننده به امور پيامبر(ص) و دخترش، تنها انيس خديجه(س)، مادر بزرگانى چون على(ع) و جعفر طيار، زنى كه در كعبه به مهمانى خدا رود و در نهايت، پيامبر(ص)، عهدهدار دفن وى شود!
هنگامى كه اين پيكر پاك، آماده دفن گرديد، رسول خدا(ص) برنامه مهمى را انجام داد كه قبل و بعد از آن، نسبت به هيچكس انجام نداده بودند. وى خودش در قبر فاطمه بنت اسد(س) خوابيد و خود بر او تلقين خواند و در فرازى فرمود: «بگو پسرم على