13«سفيان بن عيينه» مى‌گويد: «ابوحنيفه اولين كسى بود كه مرا به پاى فراگيرى حديث نشاند و مرا محدّث كرد». 1
«عبدالله بن وهب» كه از شاگردان مالك(قدس سره) است، چنين مى‌گويد: «از محضر سيصد و شصت عالم بهره بردم؛ اما اگر مالك و ليث نبودند، در علم به بيراهه مى‌رفتم». 2
همچنين از او نقل شده كه گفته است:
در زمينه علم چهار تن الگوى ما بودند؛ دو تن در مصر و دو تن ديگر در مدينه: ليث بن سعد و عمرو بن حارث (در مصر) و مالك و ماجشون (در مدينه). اگر اينها نبودند هرآينه گمراه مى‌شديم.
«علامه كوثرى» در تعليق بر كتاب «الانتقاء» 3 به هنگام نقل سخن «ابن‌وهب» مى‌گويد:
ابن عساكر با سند خود اين گفته را از ابن وهب نقل مى‌كند كه اگر مالك بن انس و ليث بن سعد نبودند، هلاك مى‌شدم (طبق نقل ديگرى به دليل اختلاف احاديث گمراه مى‌شدم). گمان مى‌كردم بايد به هر روايتى كه از رسول خدا(ص) نقل شده، عمل كرد.
كوثرى در ادامه مى‌گويد:
همان‌گونه كه بسيارى از راويانى كه به درايت حديث آشنا نيستند و نمى‌توانند روايت مطابق با واقع را از ديگر روايات تمييز دهند، نيز دچار همين معضل مى‌شوند. 4