43 و پيچيده‌تر از آنچه بيان شد، دست يابند. بى‌ترديد خداوند است كه نسبت به همه امور دانش كامل دارد».

مشاهده مى‌كنيم طبق آنچه گفته شد، امام فخر رازى براى زيارت‌كننده قبر و صاحب آن قبر، معتقد به بهره‌مندى آنان از يكديگر است.

علامه محقق سعد تفتازانى در «شرح المقاصد» كه از مهم‌ترين كتاب‌هاى اصول دين است، در پاسخ به فلاسفه مى‌گويد:

اگر ادراك جزئيات از نگاه فلاسفه، مشروط به حصول صورت و آلات است، به هنگام جدا شدن نفس و از بين رفتن اين ابزارها بايد گفت اين نفس به دليل از بين رفتن شرط، قادر به ادراك جزئيات نيست؛ زيرا وقتى شرط از ميان رفت، مشروط نيز محقق نمى‌شود. اما ديدگاه ما اين است كه اين ابزار، شرط ادراك جزئيات از سوى نفس نيستند. چه به اين دليل كه صورت، نه در نفس و نه در حس حاصل نمى‌شود، و چه به اين دليل كه تصور صورت جزئى در نفس غير ممكن نيست؛ بلكه از ظاهر قواعد اسلامى چنين برداشت مى‌شود كه نفس انسان پس از جدايى از تن، داراى ادراكات جزئى است. اين نفس مى‌تواند از برخى امور زندگان باخبر شود؛ به ويژه كسانى كه ميان آنان و فرد مرده، در دنيا رابطه آشنايى وجود داشته است. بنابراين زنده‌ها از زيارت قبور بهره‌مند مى‌شوند. آنان مى‌توانند براى برطرف گرديدن غم خود و بهره‌مند شدن از خير و نيكى، از نفوس انسان‌هاى نيكى كه از اين دنيا رفته‌اند، كمك بخواهند؛ زيرا وابستگى‌هاى نفس انسانى به تن و خاكى كه در آن آرميده، تمام