1) . شرح المقاصد، ج2، ص32.

2) . كرامت، امرى خارق عادت است كه خداوند آن را توسط يكى از انسان‌هاى صالح آشكار مى‌سازد. وجود كرامت در قرآن و سنت امرى ثابت شده است. پيشينيان و سلف صالح تا به امروز نيز همين باور را داشته و دارند. شايد بهترين تأليف از شيخ محدث و اصولى عبدالله صديق غمارى باشد كه درباره كرامت در يك جلد كتاب، به اين مسئله پرداخته است. كتاب او با عنوان «الحجج و البينات في اثبات الكرامات» منتشر شده است. شيخ يوسف نبهانى نيز كتابى دو جلدى با عنوان «جامع كرامات الاولياء» نگاشته و در آن كرامات بسيارى از انسان‌هاى صالح را نقل كرده است. هرچند خوارج بسيار عبادت مى‌كردند؛ اما به دليل بدگمانى آنها نسبت به مسلمانان و باطل و گمراه دانستن ديگر مسلمانان، خداوند عبادت آنها را نپذيرفت. پيامبر(ص) درباره آنها مى‌فرمايد: «گروهى تازه به دوران رسيده و سبك عقل پديد مى‌آيند و سخنان بهترين مخلوق خدا، پيامبر اكرم را مى‌گويند، قرآن مى‌خوانند ولى از حلقومشان فراتر نمى‌رود و از دين همانند تيرى كه از كمان بيرون رود، خارج مى‌شوند.» (به نقل از بخارى)