20است مأخذ مقايسه قرار دهيم، مقدار گازهاى متصاعده از ذغال كمتر از 40 درصد وزن اصلى آن مى‌باشد، در صورتى كه در مورد چوب 63% تا 78% مى‌باشد و نظر به اين كه گازهاى فرّار و قابل سوخت بايد براى يافتن اكسيژن حركت نمايند به همين دليل آتش‌سوزيهاى چوبى با شعله‌هاى بلند مى‌سوزند كه اين خود يكى از عوامل گسترش حريق است.
مقدار خاكستر موجود در چوب بسيار كم است و معمولاً يك تركيب الكلى مى‌باشد كه اين تركيب در تشديد فعل و انفعال شيميايى و تبديل كربن به گازهاى قابل اشتعال مؤثر است، بطورى كه از خواص چوب استنباط گرديد با خروج رطوبت از داخل چوب و به وجود آمدن شعله‌هاى سوزان و مرتفع حريق گسترش مى‌يابد و به همين دليل است كه در آتش‌سوزيهايى كه چوب زيادى وجود دارد، سرعت آتش‌سوزى زياد و گسترش حريق فورى مى‌باشد.
خاصيت آتش‌گيرى چوبهاى خشك آنقدر مهم است كه منجر به تحقيق جهت تهيه مواد و روشهايى براى مقاوم ساختن چوب در برابر حريق گرديده است بهترين روش براى نيل به اين مقصود، رنگ‌آميزى چوب با مواد ضد حريق است كه اين رنگهاى ضد حريق را از مواد شيميايى فسفاتها، سولفاتها و نمك آمونياك تهيه مى‌كنند.
اطلاعاتى در مورد آب همانطور كه قبلاً توضيح داده شد، براى خاموش كردن آتش‌سوزيهاى خشك، بهترين طريقه «سرد كردن» و مؤثرترين وسيله «آب» مى‌باشد كه اينك به شرح اين تركيب مى‌پردازيم: