153
سفر كربلا
جواد محدثى
توضيح:
از فوايد و آثار «سفرنامه نويسى» ، ترسيم اوضاع تاريخى - اجتماعى و وضعيت حاكم بر هر زمان و زمين است.
«زيارت عتبات» در زمان‌هاى مختلف و دوره‌هاى گوناگون، به صورتى و به گونه‌اى بوده است. آنانكه در دوران طاغوت و تيرگى روابط ايران و عراق، به صورت «قاچاق» به كربلا مى‌رفتند، آنان كه پس از پيروزى انقلاب و جنگ ايران و عراق، مخفيانه راهى اين سفر مى‌شدند، آنان كه پس از جنگ و تبادل اسرا و بازگشايى مرزها در دوران حكومت صدّام به زيارت عتبات مى‌شتافتند و بالأخره آنان كه پس از سقوط صدام و روى كار آمدن دولت مردمى عراق و حضور نظاميان اشغالگر آمريكايى، به كربلا و نجف مى‌رفتند، هركدام ويژگى‌هايى داشته و دارند و سفرنامه‌هاى هر دوره، بازتابى از وضعيت آن روزگار است.
نگارنده، در سال 1380 خورشيدى و در زمان حاكميت صدّام و پيش از اشغال عراق، به عنوان «روحانى كاروان» موفق به زيارت مرقد مطهّر امامان معصوم دركربلا، نجف، كاظمين و سامرا و ديگر اماكن زيارتى عراق شد.
از اين رو، اين سفرنامه، حال و هواى آن مقطع از زمانى را دارد كه زوّار ايرانى پس از ورود به خاك عراق، با حضور راهنمايان عراقى كه در اتوبوس‌ها مستقر مى‌شدند، به گونه‌اى تحت الحفظ و مانند اسير به زيارت مى‌پرداختند و آزادى عمل مطلوب را نداشتند. اميد است براى خوانندگان «زيارت» ، مفيد باشد:
مقدّمات سفر
فكر نمى‌كردم حالا حالاها نوبت ما شود كه به زيارت برويم. خانواده‌هاى شهدا در اولويت اول